“Some days start with broken pipes and end with borrowed whiskey.”
Shirts, Sleeplessness, and the Not-So-Glorious Start
They say the best journeys start with excitement.
Mine started with a plumbing disaster, a new shirt, and the brutal realization that air conditioning isn’t a basic human right.
The night before departure was supposed to be simple.
One airport run. Quick pick-up. Easy.
Just a short 3-hour round trip to collect one of the crew flying in from Bangkok.
Smooth drive. Smooth pickup.
Even squeezed in a stop at Chillva Market on the way back — part practical, part reward.
New shirt: secured. Fresh fabric, fresh vibe. Felt like a pre-trip win.
Back at the guesthouse, reality hit harder than a missed alarm.
A busted water pipe to the toilet. Immediate attention needed.
Instead of chilling, I spent my night elbow-deep in amateur plumbing, battling leaks and low-grade rage.
By the time I finally sat down to eat the food I’d picked up — it was more survival than satisfaction.
Crashed into bed at 2 a.m.
Then… the power cut out.
Cue the internal meltdown:
No fan. No lights. No air-con.
Just me, a dead transformer somewhere out there in the black, and the Phuket heat pressing down like a wet towel.
I lay there — sweating, swearing, writing.
Tossed. Turned.
Finally passed out around 6:30 a.m.
Two and a half hours later…
Alarm screaming.
No coffee. No grace. Just pure grit.
The mission was clear:
10 a.m. departure. Eight people relying on me. Car parked kilometers away.
Simple?
Not in Thailand.
The lane out from the guesthouse? Completely blocked by a sewage truck.
Perfect metaphor, really.
Motorbike dash.
Motorbike taxi transfer.
Chaos choreography, Thai-style.
Finally made it to the parking lot. Got the car.
First stop?
Amazon Café.
Large iced coffee, please.
Still bitter — both the coffee and the night I survived.
Quick Stop, Quick Storm
After a quick leg stretch at the breezy beach near Sarasin Bridge,
Mother Nature gave us the finger: fat raindrops smashing into the windshield.
Phuket doesn’t do gentle weather.
It’s either blazing or biblical.
Luckily, the downpour was short — the kind that makes you laugh once it’s over.
Arrival at the Villa
Hidden in the countryside, the villa wasn’t beachfront, but it was perfect.
Space. Style. Serenity.
And a massive BBQ setup practically begging to be fired up.
We clinked glasses for a quick celebratory drink.
Plans for a chill afternoon?
Yeah… right.
A Seaside Surprise
Instead of settling in, someone floated an idea:
Lunch by the sea.
Fifteen minutes later, we rolled into Rabiang Lay Seafood Restaurant —
tables on the sand, salty air in our faces.
The food?
Fresh-off-the-boat magic.
Thai flavors done right.
A view you could bottle and sell.
[Insert Imag]
Bellies half-full, minds refreshed, it was time to shift gears again:
BBQ prep mode activated.
Split Missions and Market Scrambles
We split into two teams:
- Team One: Seafood hunters.
- Team Two: Villa prep crew.
Problem:
The closest seafood market was 29 minutes away.
Jumped in the car.
Made the drive.
Found… crabs. Just crabs. Lonely crabs.
Plan B:
Klok Tai Market, closer to home turf.
Boom.
Not a huge selection — but enough.
Shrimp. Squid. Pork. Local goodies.
Supplies secured.
The Beer Dilemma
One last pit stop: alcohol.
Thai law says no booze sales until 5 PM.
It was 4:10.
Fantastic.
Solution?
Back to the villa.
Recharge. Nap. Wait it out.
Unexpected Naptime
I blinked — and two hours disappeared.
Power nap of the century.
Woke up to the call of duty:
“We need beers!”
7-Eleven?
No luck. Owner was Muslim. No booze.
Back in the car.
Next stop: Lotus.
Jackpot.
BBQ Time – And What a Feast
By the time we stumbled back in, Team Tom was already firing up the grill.
(Respect.)
[Insert Image]
The feast was on:
Flaming hot prawns, squid that snapped when you bit into it, spicy dips that burned in all the right ways, and marinated pork straight from the gods.
Laughter echoing into the Thai night.
Cold beers clinking.
Bellies full. Spirits even fuller.
The Not-So-Quiet Afterparty
As is typical of a Thai night out, the evening didn’t just wind down after the BBQ feast.
It escalated.
Karaoke.
Of course it was karaoke.
Someone dragged out a speaker.
Another connected their phone.
Within minutes, we had a full-blown concert happening — minus the talent.
Song choices?
A perfect mix of Thai classics, 90s Western hits, and whatever else the beers inspired.
We sang.
We laughed.
We butchered every second verse.
By 1:30 a.m., I thought I’d made it.
Bellies full, ears ringing, heart happy.
Finally — bedtime.
I hit the pillow like a man on a mission:
Minimum 7 hours of sleep. Needed it. Deserved it. Earned it.
Famous Last Words
At 2:30 a.m., the phone buzzed.
Half-asleep, half-dreaming of beer and BBQ, I fumbled around and answered.
On the other end?
A call from back in Phuket — from the bar across the road from my bar.
Birthday party emergency.
They’d run out of Jack Daniels.
Could they borrow ours?
In their world, a critical situation.
In my world — six hours sleep across 72 hours was already pushing the limits of sanity.
I grunted something resembling “ok.”
Sent them the bottle across.
Collapsed back into bed.
Final Thought
Some days in Thailand start with busted pipes.
Some days end with karaoke chaos.
And some days you become the emergency whiskey supplier — from 50 kilometers away — at 2:30 a.m.
And honestly?
You wouldn’t want it any other way.
[Insert Image]
Coming Up: Day 2 – Into the Caves and Limestone Dreams
The adventure continues…
Because after a night like this, there’s only one thing left to do:
Get on a boat and head straight into the unknown.
💬 Explore More of the Journey
- 📘 Curious where this all began?
👉 Start from Day 1 of Life of a Farang in Thailand - 🌴 Want to see more of Thailand through my lens?
👉 Visit Reflections Photography - ✈️ Planning your own Thai escape?
👉 Explore Small-Group Island Tours - 🔎 Into fiction too?
👉 Meet Cole Rainer in the Shadow Drift series
Life of a Farang in Thailand – Phang Nga Day 1: เสื้อใหม่ น้ำท่วม และคาราโอเกะไม่ตั้งใจ
“บางวันเริ่มด้วยท่อแตก… บางวันจบด้วยยืมวิสกี้กลางดึก.”
เริ่มต้นทริปแบบงงๆ
เขาว่ากันว่า การเดินทางที่ดีที่สุดมักเริ่มต้นด้วยความตื่นเต้น.
ของผมเริ่มด้วยท่อแตก เสื้อใหม่ และการตระหนักรู้ว่า แอร์ไม่ได้เป็นของพื้นฐานเสมอไป.
คืนก่อนออกเดินทาง ทุกอย่างควรจะง่าย ๆ.
รับคนจากสนามบิน ขับรถไปกลับแค่ 3 ชั่วโมง.
ขาไปไม่มีปัญหา. ขากลับก็ไม่มีปัญหา.
แถมแวะ Chillva Market ซื้อเสื้อใหม่ — ครึ่งหนึ่งคือภารกิจ อีกครึ่งคือรางวัล.
ได้เสื้อใหม่ กลิ่นผ้าใหม่ ๆ รู้สึกเหมือนพร้อมจะลุย.
แต่พอกลับถึงเกสต์เฮาส์…
ตู้ม! ท่อน้ำแตกที่ห้องน้ำ.
ไม่มีเวลาพัก. ต้องจัดการเองแบบ DIY.
กว่าจะได้กินข้าวที่ซื้อมาจากตลาด ก็ไม่ใช่เพื่อความสุขแล้ว… เป็นการเอาชีวิตรอดล้วน ๆ.
ตีสอง… นอนได้.
แล้ว… ไฟดับ.
นรกมาเยือน:
ไม่มีไฟ.
ไม่มีพัดลม.
ไม่มีแอร์.
มีแค่ผม เหงื่อ และความมืดแบบที่ทำให้นอนไม่ได้เลย.
นอนกลิ้งไปมา จนถึงประมาณตีหกครึ่ง ถึงจะหลับได้.
สองชั่วโมงต่อมา…
นาฬิกาปลุก.
ไม่มีคาเฟอีน ไม่มีความสง่า.
มีแค่ “ต้องไปต่อ.”
Quick Stop, Quick Storm
หลังจากยืดเส้นยืดสายที่หาดแถวสะพานสารสิน ฟ้าเริ่มมืด.
ฝนเม็ดโต ๆ กระแทกกระจกหน้าอย่างกับส่งสัญญาณเตือน.
ภูเก็ตไม่มีคำว่า ฝนปรอย ๆ.
มีแต่ ร้อนสุด หรือ เปียกสุด.
โชคดีที่ฝนตกไม่นาน.
หัวเราะกับโชคชะตา แล้วไปต่อ.
ถึงวิลล่าแล้วจ้า
วิลล่าอยู่ในที่เงียบสงบ ห่างไกลจากทะเลนิดหน่อย.
แต่ได้คะแนนเต็มในเรื่องความสบายและพื้นที่.
แถมมีโซนปิ้งย่างขนาดใหญ่พร้อมใช้!
ยกแก้วฉลองการมาถึงเบา ๆ.
แผนคือ พักผ่อน.
แต่… นี่คือไทยแลนด์.
แผนมีไว้เปลี่ยน.
A Seaside Surprise
เปลี่ยนแผนทันที: ไปหาข้าวเที่ยงที่ทะเล.
แค่ 15 นาที เราก็มาถึงร้านอาหารทะเล ระแบียงเล.
โต๊ะอยู่บนทราย ลมทะเลพัดมาเบา ๆ.
อาหาร?
สดเหมือนเพิ่งยกจากเรือ.
รสชาติจัดจ้านสไตล์ไทยแท้.
วิว? เหมือนฝัน.
อิ่มพอประมาณ กลับเข้าสู่โหมด “เตรียมบาร์บีคิว.”
Split Missions and Market Scrambles
แบ่งทีม:
- ทีมหนึ่ง: ไปหาอาหารทะเล.
- ทีมสอง: กลับไปเตรียมวิลล่า.
แต่ปัญหาคือ… ตลาดอาหารทะเลที่ใกล้ที่สุดอยู่ตั้ง 29 นาที.
ขับไปถึง.
เจอ… ปู.
มีแค่ปู. ตัวเหงา ๆ.
เปลี่ยนแผน: ไป Klok Tai Market ใกล้วิลล่าแทน.
โชคดี.
ไม่เยอะ แต่มีครบ.
กุ้ง หมึก หมู พร้อมสรรพ.
ภารกิจหาเบียร์
ภารกิจสุดท้าย: หาแอลกอฮอล์.
ปัญหา:
กฎหมายไทยห้ามขายเหล้าก่อน 5 โมงเย็น.
ตอนนั้น? 4 โมง 10 นาที.
โอเค กลับวิลล่าก่อน.
พัก.
รอเวลา.
งีบสั้น ๆ.
Unexpected Naptime
หลับปุ๊บ.
ตื่นอีกที สองชั่วโมงหายไปอย่างกับเสก.
ตื่นมากับเสียงเรียก:
“เฮ้ เราต้องการเบียร์!”
7-Eleven?
ไม่ได้. ร้านเจ้าของมุสลิม ไม่ขายเหล้า.
ขับต่อไป Lotus.
ได้เบียร์. โล่ง!
BBQ Time – And What a Feast
กลับมาถึง วิลล่าเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของเนื้อย่าง.
[Insert Image: เตาบาร์บีคิวเต็มไปด้วยกุ้ง หมึก และหมู]
ปิ้งย่างไฟลุก กุ้งเด้ง ๆ หมึกหอม ๆ ซอสแซ่บ ๆ.
หัวเราะกันจนท้องแข็ง.
เบียร์เย็น ๆ เสียงหัวเราะ และค่ำคืนที่ยังอีกยาว.
The Not-So-Quiet Afterparty
ถ้าเป็นเมืองไทย ถ้าไม่มีคาราโอเกะ… มันไม่ใช่ปาร์ตี้.
ลำโพงมาตั้ง.
โทรศัพท์เชื่อม.
ไมค์ส่งต่อ.
เพลงไทย เพลงฝรั่ง เพลงหลุดจังหวะ.
ร้อง.
หัวเราะ.
ลืมเนื้อเพลง.
สนุกแบบไม่ต้องมีรางวัล.
ตีหนึ่งครึ่ง ผมคิดว่า… รอดแล้ว.
ได้เวลานอนจริง ๆ.
เป้าหมาย: นอนอย่างน้อย 7 ชั่วโมง!
Famous Last Words
ตีสองครึ่ง.
มือถือสั่น.
ฝันว่ากินปูอยู่แท้ ๆ.
ปลายสาย:
โทรมาจากผับที่ภูเก็ต ฝั่งตรงข้ามบาร์ของผมเอง.
ปัญหาใหญ่: งานวันเกิด.
วิสกี้แจ็คแดเนียลส์หมด.
ขอยืมได้มั้ย?
ฝั่งนั้น = วิกฤติระดับชาติ.
ฝั่งผม = หลับไปแล้ว 6 ชั่วโมงใน 72 ชั่วโมงที่ผ่านมา…
ตอบไปงัวเงีย ๆ ว่า “โอเค.”
ส่งขวดไปให้.
ล้มตัวนอนต่อแบบไม่คิดชีวิต.
Final Thought
บางวันเริ่มด้วยซ่อมห้องน้ำ.
บางวันจบด้วยคาราโอเกะ.
บางวันก็กลายเป็นคนส่งวิสกี้ฉุกเฉินจากอีกเมืองตอนตีสองครึ่ง.
แล้วคุณรู้มั้ย?
ผมก็ไม่อยากให้มันเป็นอย่างอื่นเลยจริง ๆ.
[
💬 ติดตามตอนต่อไป
- 📘 อยากย้อนอ่านตั้งแต่ต้น?
👉 เริ่มจาก Day 1 ของ Life of a Farang in Thailand - 🌴 อยากเห็นเมืองไทยผ่านมุมมองกล้อง?
👉 เข้าไปที่ Reflections Photography - ✈️ กำลังวางแผนทริปเอง?
👉 สำรวจทัวร์กลุ่มเล็ก ๆ ของ Resurgence Travel - 🔎 ชอบเรื่องแต่งด้วย?
👉 รู้จัก Cole Rainer ในซีรีส์ Shadow Drift
Coming Up: Phang Nga Day 2 – ผจญภัยถ้ำหินปูนกลางทะเล
เมื่อการผจญภัยในวันแรกยังไม่จบดี…
พรุ่งนี้ เรายังมีเรือ และเส้นทางสุดมันส์รออยู่!
